“เฮ้อออออออออออ” เสียถอนหายใจเฮือกยาวของผมดังขึ้นเมื่อกระเป๋าใส่อุปกรณ์ถ่ายรูปหนักอึ้งเปลี่ยนตำแหน่งจากกลางหลังวางลงสู่พื้นดิน ไม่ใช่ความระอุหรือความร้อนของแสงแดดที่ทำให้แรงกายหดหาย การเดินสำรวจผ่านเข้าไปในเขตป่าที่ร่มครึ้มเขียวขจีมีร่มเงาตลอดระยะ แต่เป็นด้วยพื้นที่ยาบยวบของใบไม้ทับถมกันมานานและหนากับความฉ่ำของน้ำที่ซึมอยู่ทั่วบริเวณ รากพูพอนใหญ่ให้ต้องหลบหรือจำต้องปีนข้าม เถาวัลย์มากมายพาดไปมาให้ก้มหลบและสะดุดล้ม นั่นทำให้แต่ละก้าวเดินของผมต้องใช้เรี่ยวแรงที่มากกว่าการเดินแบบปกติ
ที่มา : หนังสือพิมพ์ผู้จัดการ/ข่าววิทยาศาสตร์
อ่านเพิ่มเติมได้ที่…เพียงยังไม่มากพอ
